เต้นแจ๊ส (Jazz Dance)
|
ที่ เกิดในช่วงต้นค.ศ. 20 เป็นการเต้นรำเพื่อความสนุกสนานและเพื่อการเข้าสังคม เป็นการเต้นเข้ากับจังหวะของ
ชาวแอฟริกันที่ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวโดยการแยกส่วนต่างๆของร่างกาย (Isolation) ออกแล้วประดิษฐ์เป็นท่าเต้น
ในลักษณะต่างๆ คำว่าแจ๊สแดนซ์เริ่มใช้กันในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 และในช่วงประมาณปีค.ศ.1920 เป็นต้นมา
การเต้นแจ๊สแดนซ์ก็กลายมาเป็นการเต้นของพวกผิวขาว
การเต้นแจ๊สมักเป็นการเต้นกับเพลงที่มีจังหวะเร็ว เช่นในจังหวะสวิง (Swing) หรือชาร์ลสตัน (Charleston)
เป็นต้น เนื่องจากเป็นการเต้นที่ง่าย มีจังหวะเร็วและสนุกสนานจึงทำให้เป็นที่นิยมอย่างรวดเร็ว ต่อมาได้มีการพัฒนา
ท่าเต้นโดยเป็นการเต้นกับดนตรีแจ๊ส และพัฒนาขึ้นเป็นการเต้นที่มีเทคนิคและมีหลักเกณฑ์มากขึ้น การเต้นแจ็ส
แดนซ์เป็นที่นิยมมากในช่วงยุค 1950 เนื่องจากมีการแสดงในรายการโทรทัศน์ ภาพยนตร์เพลง และมีการแสดงใน
บาร์อย่างแพร่หลายในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยลักษณะของการนำเสนอจะเป็นการเต้นแจ๊สแดนซ์ผสมกับการเต้น
แท็ปแดนซ์ (Tap Dance) ซึ่งเรียกว่าการเต้นเพื่อการแสดง (Theatre Dance) หรือการเต้นแจ็สแดนซ์ผสมกับ
การเต้นบัลเล่ต์ (Ballet) เรียกว่าเป็นการเต้นแบบโมเดอร์นแจ๊ส (Modern Jazz) ซึ่งจะเป็นการเต้นที่มีจังหวะช้า
กว่าและผู้เต้นจะต้องมีความสามารถในการเต้นเทคนิคบัลเล่ต์เป็นอย่างดีจึงจะเต้นได้สวยงามและเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ที่ได้ชม
เนื่องจากการเต้นแจ๊สแดนซ์ได้พัฒนาขึ้นมาเป็นการเต้นเพื่อการแสดงดังนั้นนักเต้นแจ๊สแดนซ์อาชีพ จึงควรจะต้องมี
ทั้งรูปร่างที่สมส่วน หน้าตาที่สวยงามหรือสามารถแต่งให้สวยงามได้ และความสามารถที่โดดเด่นจึงจะประสบความ
สำเร็จในอาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น